Veel hagedissen kunnen, in geval van nood, hun staart afwerpen. Binnen een dag of 60 groeit er nar weer een nieuwe aan. Die is weliswaar niet gelijk aan de oude staart, maar toch.
Maar dat is niet het enige bijzondere aan hagedissen. Ze hebben ook verschillende manieren om hun jongen ter wereld te brengen. De meeste soorten leggen eieren waar na verlopen van tijd de jongen uit kruipen. Sommige soorten brengen hun jongen levend en wel ter wereld. Er komen wel eieren bij aan te pas, maar die blijven in het lichaam van het vrouwtje. Vroeger of later in de ontwikkeling lost de eierschaal op. Veel van deze soorten hebben een soort placenta om de jongen te voeden tijdens het stadium de eierschaal verdwenen is en de geboorte. Er zijn minstens twee zeldzame soorten waar de schaal in een heel vroeg stadium verdwijnt en de placenta goed ontwikkeld is. Men heeft tijdenlang gedacht dat een zo goed onwikkelde placenta voorbehouden was aan zoogdieren. Seculiere wetenschappers zien dit uiteraard als bewijs voor evolutie. Je kunt het echter ook zien als genetische variatie. Er zijn namelijk ook soorten waarvan de leden die in het ene klimaat leven eieren leggen en bij leden in een ander klimaat de jongen levend worden geboren. Bovendien moet, als het evolutiemodel klopt, het ontwikkelen van een placanta niet minder dan 132 keer in de gescheidenis van het dierenrijk hebben plaatsgevonden. Dus 132 diersoorten zouden onafhankelijk van elkaar een placenta moeten hebben ontwikkeld. Evolutionisten noemen dat "convergente evolutie". Wat eigenlijk betekent: "we kunnen met de wildste ideeën nog geen gemeenschappelijke voorouder vinden, dus moeten de verschillede soorten het afzonderlijk van elkaar hebben ontwikkeld". Al moet er wel bij gezegd worden dat die 132 placenta's niet precies hetzelfde zijn. Ook die van de genoemde hagedissoorten verschilt van die van de zoogdieren. Maar dan nog. Hoe waarschijnlijk is dit?
Voor meer informatie: https://answersingenesis.org/reptiles/african-reptile-first-with-true-placenta/